Ліпнішкі - гэта вёска Іўеўскага раёна, Гродзенскай вобласці Беларусі. Асноўнай славутасцю вёскі Ліпнішкі з'яўляецца касцёл Святога Казіміра, збудаваны тут у пачатку 20-га стагоддзя. Калі быць дакладным, то будаўніцтва дадзенага храма пачалося ў 1900 годзе. Для абліцоўкі касцёла пры будаўніцтве выкарыстоўваўся натуральны камень, які збіралі па акрузе і абсякалі ўручную. У асноўных рысах касцёл быў гатовы да 1910 года, аднак асобныя працы працягваліся аж да 1927 года. У выніку, касцёл у вёсцы Ліпнішкі быў урачыста асвечаны ў імя Святога Казіміра толькі ў 1928 годзе. Касцёл у вёсцы Ліпнішкі з'яўляецца важнай беларускай славутасцю і архітэктурным помнікам. Дадзены касцёл адзін з самых уражваючых неагатычных храмаў Беларусі.
Гэты манументальны і змрочны касцёл, пабудаваны з сапраўдных камянёў, чымсці аддалена нагадвае пабудовы эпохі сярэднявечча. У прыватнасці таму касцёл у вёсцы Ліпнішкі візуальна выглядае некалькі старэй сваіх сапраўдных гадоў. А вось інтэр'ер храма, дарэчы, выкананы ў светлых танах. Ён просты і лаканічны. Тэрыторыя вакол касцёла акружаная агароджай, якая таксама выканана з натуральнага каменя і добра спалучаецца з храмам. Цэнтральны ўваход на тэрыторыю касцёла ў вёсцы Ліпнішкі ўпрыгожвае невялікая брама. Брама і агароджа, таксама як і касцёл, былі пабудаваныя ў пачатку 20-га стагоддзя.
Калі ўжо чытач апынецца ў вёсцы Ліпнішкі, то яму верагодна будзе цікава ўбачыць адметную прыдарожную капліцу размешчаную тут. Гэты невялікі помнік пабудаваны ў 1890 годзе, і з'яўляецца беларускай гісторыка-культурнай каштоўнасцю. Дадзеная капліца размешчана на тым месцы, дзе раней размяшчаўся касцёл 1804 года пабудовы, які згарэў ў 1890 годзе. А яшчэ раней тут размяшчаўся касцёл 1510 года пабудовы, які згарэў у пачатку 18-га стагоддзя. А вось новы каменны храм (які і захаваўся да нашых дзён) у пачатку 20-га стагоддзя вырашылі ўзвесці ў іншым месцы на ўскраіне вёскі Ліпнішкі, а на старым месцы, дзе раней размяшчаліся драўляныя касцёлы, ўзвялі мемарыяльную капліцу.
Ёсць у вёсцы Ліпнішкі і яшчэ адна невялікая славутасць - сядзіба другой паловы 19-га стагоддзя. Сядзіба захавалася дрэнна, сам сядзібны дом згублены. Захавалася толькі некалькі іншых будынкаў якія ставіліся да сядзібнага комплексу. У асноўным гэта другарадныя і гаспадарчыя пабудовы. Гэтыя будынкі таксама дайшлі да нашых дзён у дрэнным стане.