Наяўнасцю ў кішэні мабільніка даўно ўжо нікога не здзівіш. Хіба толькі - надта крутога. Альбо дапатопнага. Як у мяне. Ужо вось два з паловаю дзесяцігоддзі бездакорна служыць мне NOKIA 3310. Апошнім часам, праўда, у ім пачаў патухаць дысплей. Званок паступае, размаўляць можна, а вось нумар, хто тэлефануе, не бачыш. І, калі набіраеш сам каго, не можаш быць упэўненым, ці правільна. Нязручнасць!..
А і сапраўды, думаю. Парада слушная.
І вось зіркнуў майстар, што ў маёй, да яго настаўленай, руцэ, цяжка ўздыхнуў:
- Ну, пакіньце, паспрабую... Толькі нумар хатняга тэлефона напішы, як зраблю - паведамлю... - сказаў.
Я майстру, ну, тыпу падказкі яшчэ на радасцях прамаўляю:
- Хутчэй за ўсё, раскантачваецца штось, магчыма "дарожка" якая-небудзь трэснута... З падобнымі з'явамі ў электроніцы даводзілася мець справу падчас службы сувязістам у войску.
У адказ - толькі пагляд прыморшчаны. Маўляў, "харош яйку курыцу вучыць..."
І... Вось я дачакаўся ад майстра выкліка забіраць сваю "цацку". Адчыняю ў майстэрню дзверы з надзеяй...
- На жаль, ваш маральна і фізічна ўстарэлы NOKIA не падлягае рамонту, - сустракае невясёлай песенькай мяне малады чалавек. - Але, - працягвае далей. - Вы мне усё роўна павінны 5 рублёў заплаціць. Я чыстку трубкі рабіў.
Не смяяцца і не плакаць, як той казаў. Куды дзецца? Намацваю ў кішэні негустыя пенсіянерскія грошыкі...
...Трэба ж, неўзабаве ў мяне адбылося, як у прымаўцы: адна бяда ніколі не йдзе, другую бяду за сабою вядзе - ужо ў кампьютары манітор перастоў прымаць і разгортаць відэасігнал на дысплеі... Я і тое, я і гэта правяраць, глядзець на плата, кабелі ў два вокі. Ну што я, "чайнік", магу? "Тут і майстар-ас рады ці дасць?" - бядую.
Светлая галава і залатыя рукі на наступны дзень мне, толькі не ў сваім ўжо горадзе, усё ж трапіліся. А яшчэ - і душа і сэрца ў дадатак добрыя. Я аб плаце за імгненны рамонт два словы сказаць хачу, а майстар жа на мяне як на дзівака глядзіць.
- Мы такія рамонты, шчодры чалавечак, бясплатна выконваем. У вашай машыне дробязь мела месца. Ну і заадно пылок я з яе нутра выдзьмухаў. Не бяром мы за такое з кліентаў анічога... Ну, проста не бяром... І ўсё тут!
Майстар у маёй тэхніцы і няспраўнасць ўхіліў, і чыстку зрабіў, а за работу ні шыша?! Дзіўна і няёмка было, як пакідаў майстэрню. "А каб з гэтым здарэннем з сістэмнікам звярнуўся я да таго "спеца", якому трубку NOKIA 3310 "палячыць" даваў, то дамоў, пэўна б, без штаноў вяртаўся..." Жартую сам сабе з задавальненнем, вядома.
Дарэчы, заявіўшыся дамоў з "непадлягаючым рамонту" мабільнікам, вырашыў: "эх, было-небыло, пакапаюся я ў ім сам. Усё роўна новым прыйдзецца абзаводзіцца". І... Вось што значыць былыя армейскія навука і вопыт! Праз лупу ўсё ж ўбачыў прычыну. Сапраўды трэшчынка пайкі была ўсяму віною... Накаліў паяльнік, тоненькае-тоненькае лязо пры гэтым скарыстаў, і... Мой дапатопны NOKIA 3310 і сёння мне надзейна служыць, што ніякага новага купляць нават і не думаю...
А. ПІЛІПЧЫК.