Найбольш ярка гэта праявілася ў галіне народнай адукацыі. У Лідзе і ва ўсім павеце не было ніводнай беларускай школы, хоць мясцовае насельніцтва размаўляла выключна на беларускай мове. Сярэднюю адукацыю атрымлівалі нямногія, ды і то пераважна дзеці багатых сямей. У Лідзе было толькі 2 гімназіі. Сярод 484 навучэнцаў не было ні аднаго беларуса. У 1925/26 навучальным годзе ў Навагрудскім ваяводстве мелася 1106 школ, з іх 1072 польскія, 25 яўрэйскіх, 8 літоўскіх, 1 беларуская.
Беларусы не дапускаліся на дзяржаўную службу, а ў польскіх паштова-тэлеграфных ведамствах не прымаліся пісьмы і тэлеграмы, адрасаваныя на беларускай мове.
Нямала было выпадкаў, калі польскія ўлады ў афіцыйным парадку адмаўлялі беларусам у працы.
Вось адзін з прыкладаў. Віленская дырэкцыя пошты і тэлеграфа звярнулася да войта Суботніцкай гміны з просьбай даць кандыдата на пасаду паштовага агента ў Суботніках. Калі войт прадставіў Івана Пазняка як найлепшага кандыдата, Віленская дырэкцыя пошты і тэлеграфа прыслала такі адказ: «У адказ на пісьмо праўлення Суботніцкай гміны паведамляецца, што Пазняк кандыдатам на пасаду паштовага агента быць не можа, дзеля чаго просім прадставіць кандыдата на паштовага агента польскай нацыянальнасці».
Хотите читать актуальные новости Ивья и Ивьевского района первыми? Подписывайтесь на наш Телеграм-канал по ссылке https://t.me/ivyenews
Падрыхтавала Ксенія Салей,
студэнтка ГрГУ імя Я. Купалы.
Інфаграфіка Маргарыты БАРТАШ.
