З 7 па 9 ліпеня адбыліся штогадовыя ўрачыстасці ў гонар Маці Божай Тракельскай. Сёлетняй адметнасцю фэста стала масавае аднаўленне пешага паломніцтва пасля перапынку, вызванага пандэміяй канаравіруса.
5 ліпеня стартавала пешая пілігрымка і з Іўеўскага дэканату – 23-яя. Прайшоўшы шлях адлегласцю ў 70 кіламетраў з думкаю аб тэматыцы, прысвечанага апостальству свецкіх вернікаў пастырскага года на Беларусі, хачу падзяліцца бачаннем таго, як пілігрымка прывівае і абуджае адказнасць за Касцёл.
Да пачатку пандэміі каранавіруса іўеўская пілігрымка ішла праз усе парафіі дэканату, наведваючы кожны касцёл. Пілігрымы бачылі жыццё вёсак, мелі магчымасць параўноўваць іх з тым, якім яны яго бачылі раней. Трэба зазначыць, што і падчас “кавіда” паломніцтва не прыпынялася, толькі на 3 гады “перасела” на ровар і памяняла свой маршрут.
З упэўненасцю хачу зазначыць, што на Іўеўшчыне не знойдзеш католіка (ды і не толькі), які б не чуў пра “тракелянку”. На працягу 23 год пешае паломніцтва да Маці Божай Тракельскай, паказаўшы прыклад веры, сфарміравала своеасаблівыя традыцыі. У кожным мястэчку, у кожнай вёсцы штогод вернікі добразычліва і цёпла сустракалі пілігрымаў ля прыдорожных крыжоў. Зразумела, што кожны населенны пункт сустракаў у меру сваіх магчымасцяў: у аграгарадках, большых вёсках – вялікімі групамі, у маленькіх ці на хутарах – па некалькі чалавек. Але важным момантам заўсёды было тое, што кожны стараўся паднесці кубак вады ці ўласнапрыгатаванага кампоту, пачаставаць хатняй выпечкай, падрыхтаваць у цянёчку месца для адпачынку. І на ўсё гэта вясковыя людзі ў “гарачую” летнюю пару знаходзілі час. Глядзіш і адразу ж узгадваецца Евангелле ад Мацвея: “І хто напоіць аднаго з малых гэтых толькі кубкам халоднай вады ў імя вучня, сапраўды кажу вам, не страціць узнагароды сваёй”.
Няменш яркім прыкладам супольнай працы свецкіх вернікаў з’яўляецца і прыём пілігрымаў на начлег. Канешне, пробашч парафіі загаддзя інфармуе парафіян аб патрэбе арганізацыі месц для адпачынку, нацэльвае іх. Але толькі сумесныя стасункі аднавяскоўцаў, суседзяў, удзельнікаў малітоўных груп вядуць да поспеху ў гэтай справе, хуткай і добрай арганізацыі месц для начлегу пілігрымаў.
Трэба падкрэсліць і тое, што такая сумесная праца вернікаў патрэбна не толькі для карысці пілігрымаў, яна патрэбна таксама і для карысці саміх свецкіх вернікаў. Сёлета, перажыўшы час пандэміі канаравірусу, жыхары вёсак дзякавалі за магчымасць сабрацца і памаліцца разам з намі. Старэйшым жыхарам вёсак было вельмі прыемна бачыць маладых людзей, якія праз удзел у пілігрымцы даюць сведчанне веры. Такі кароткі па часу наплыў сотні маладых вернікаў ў вёску, сваім спевам і гоманам ажыўляў яе, даваў магчымасць старэйшым люзям панастальгіраваць і прыпомніць сваё дзяцінства і маладосць. Са слязамі на вачах дзяліліся яны ўспамінамі аб сваім пілігрымаванні не толькі ў Тракелі, але таксама і ў недалёкія ад Іўя Дуды, і ў далейшую Вострую Браму ў Вільні.
Хочацца дадаць і тое, што сама пілігрымка - гэта вялікая прастора для супольнай працы свецкіх. Вядома, за арганізацыю пілігрымкі нясе адказнасць духоўная асоба, але і ёй не магчыма поўнасцю прадумаць, пракатраліраваць усе працэсы: запіс удзельнікаў, падбор песен, арганізацыя абеда ці начлега, медыцынская дапамога. Менавіта тут неабходна праца, інтузіазм, фантазія і запал свецкага чалавека.
З сумам зазначаю, што адсутнасць пешага пілігрымавання на працягу трох год прывяла да страты цэлага пакалення пілігрымаў. Вядома, што большая часта вернікаў, якія ідуць у пілігрымку, гэта школьная і студэнцкая моладзь, хуткая на пад’ём, ды і час канікул спрыяюць таму, што можна на некалькі дзён вырушыць да Маці Божай Тракельскай. Пандэмія не спыніла час, маладыя людзі атрымалі адукацыю, уладкаваліся на працу, а некаторыя маюць ужо сям’ю, дзяцей і таму сабрацца ў пілігрымку стала складаней. У перадкавідны час усё шло па ланцужку: кожны год у пілігрымку прыходзіў новы чалавек, на наступны год меў пэўны багаж вопыту і ведаў і мог усім гэтым падзяліцца з навічкамі. Сёлета ж атрымалася так, што большая частка пілігрымаў упершыню узяла ўдзел ў пілігрымцы. Адсутнасць цэлага пакалення пілігрымаў прывяло да страты многіх добрых традыцый, якія складаліся на працягу больш як 20-ці год “тракелянкі”. Але я ўпэўнены, што ў будучым ўсе яны будуць адноўлены і, скажу больш, з’явяцца сярод іх і новыя традыцыі. Толькі трэба разумешь, што само ўсё гэта не прыйдзе. Гэта таксама сумесны выклік як для пілігрымаў, так і да асоб свецкіх і духоўных .
Напрыканцы можна падкрэсліць, што добрым плёнам пілігрымавання становіцца не толькі супольная малітва, пачатак новых знаёмстваў ці ўмацаванне ўзаемаадносін, але таксама актыўная супольная праца вернікаў і духоўных асоб, а сёлета таксама і выяўленне новых праблем, якія прыйдзецца вырашаць разам, чаго і патрабуе Сінод Біскупаў.
Хотите читать актуальные новости Ивья и Ивьевского района первыми? Подписывайтесь на наш Телеграм-канал по ссылке https://t.me/ivyenews
Раман Ярмош. Фота аўтара.