У нашай краіне паўсюль праводзяцца сустрэчы, лекцыі, круглыя сталы, прысвечаныя тэме мацярынства, ладзяцца дыскусіі, выпускаюцца плакаты, паштоўкі. У школах і гімназіях, каледжах і ўніверсітэтах праводзіцца выхаваўчая работа ў мэтах асвятлення гісторыі і значнасці гэтага свята. Цудоўна, што ў нашай краіне робіцца ўсё для таго, каб жанчыны змаглі ажыццявіць сваё прызначэнне — выгадаваць і выхаваць здаровых і шчаслівых дзяцей.
Свята з’яўляецца своеасаблівым спосабам ўмацавання традыцыйных сямейных каштоўнасцяў, маральных асноў, ўстанаўлення больш душэўнай, адкрытай, сардэчнай сувязі паміж дзецьмі і маці. Перакананы: без правільных айчынных, а не хвалёна-заморскіх арыенціраў у сем’ях мы проста жыць не можам і не павінны!
Я даўно ўсвядоміў для сябе ісціну: пакуль у нас ёсць маці, мы ў любым узросце яшчэ застаёмся маладымі. Таму трэба берагчы, шанаваць і любіць сваіх матуль.
Маці вучаць нас адрозніваць дабро ад зла. Ад мацярок мы атрымліваем свае першыя, але самыя шчодрыя ўрокі, якія адкрываюць нам гэты дзівосны свет.
Маці – дом, адкуль мы выйшлі. Той самы дом, дзе нас будуць чакаць усё жыццё. Ды і ніхто не ўмее чакаць так, як маці.
Маці - гэта спакой і цяпло.
Маці - найлепшае і найцудоўнейшае з усяго, што створана калі-небудзь прыродай-матухнай. Ды і сваю Айчыну мы прыгожа называем Радзіма-маці. Нашы маці гатовы ратаваць нас ад любога няшчасця, засланіць сваімі грудзьмі, каб толькі з намі нічога благога не здарылася.
Мне часта ўзгадваецца прытча пра юнака, які па загадзе хцівай каханкі прынёс ёй у ахвяру матчына сэрца. Ён бег з ім у руках, моцна выцяўся аб камень, застагнаў. “Ой, табе ж балюча, сынок?! Ідзі цішэй, дзіцятка”, - адгукнулася матчына сэрца…
Маці саграваюць нас усё жыццё сваім шчодрым і высакародным сэрцам.
У слове Маці – і непараўнальная ласка, і шчымлівы боль, і прыгожая любоў, і самая светлая надзея. І калі нам бывае надзвычай балюча, з глыбіні душы вырываецца: “Ма-ма!”. І адразу становіцца лягчэй. Так было ў маленстве, юнацтве. Так будзе заўсёды!
Канстанцін КАРНЯЛЮК.
