Яшчэ не ўсе зоркі патухлі на небе і месяц скупавата пралівае святло на ваколіцы горада, а вуліцы ўжо перагукваюцца дзіцячымі галасамі, прыціхлай гаворкай дарослых, дробным тупатам каблучкоў. Цякуць людскія ручайкі па аднаму, па двое, групкамі… Хто спешным крокам, а хто і падбегам. Так, прыспешвае ранішняя прахалода, часамі дождык ці снег, абавязак у час паспець на вучобу, на працу. Але справа не толькі ў гэтым, дакладней, зусім не ў гэтым. Спяшаюцца людскія ручайкі, каб не спазніцца на ўрокі Дабра і Міласэрнасці, і сальюцца яны ў адно цэлае ў касцёле, дзе адбудзецца чарговая сустрэча з Богам, дзе ўсе разам злучацца ў малітве Веры, Надзеі, Дабрыні і Любові.
Кожны аўторак, чацвер і суботу на працягу ўсяго Адвэнту ў нашым касцёле Святых Апосталаў Пятра і Паўла адбываюцца раратнія Святыя Імшы. Яны кароткія па сваім часе, але вельмі прыгожыя, хвалюючыя і запамінальныя. Падчас Імшы ў касцёле пануе ўрачыстая атмасфера. Свечкі, запаленыя ў гонар Божай Маці, якія таксама сімвалізуюць і прыход Святла-Збаўцы, дапамагаюць адчуць сэоцам гэтую ўрачыстасць. І ўжо з асаблівай сілай, шчырасцю і любоўю гучыць супольная малітва да Бога, і кожнае слова святара ўспрымаецца з вялікім даверам і ўвагай.
Упрыгожваюць Імшу дзеці. Іх многа, але няма між імі мітусні, яны па-даросламу засяроджаны, усе ўважлівыя, сур'ёзныя, агранізаваныя, паглыбленыя ў малітву. Магчыма, не ўсё яшчэ разумеюць чатырох-пяцігадовая Жэнька, Анечка, Максімка… Ім бы яшчэ сны салодкія бачыць. А яны ўжо тут, у касцёле, разам з усімі слухаюць Божае слова і ўжо далучыліся да тых, хто хоча лепш падрыхтавацца да святкавання Божага Нараджэння. Няма сумнення, што дзіцячая памяць назаўсёды захавае гэтыя незвычайныя хвілінкі раратніх Імшаў, а свечкі-сімвалы, што трымаюць дзеці ў сваіх руках, абавязкова запаляць у іхніх сэрцах агеньчыкі Веры, Любові, Міласэрнасці.
Адвэнт - перыяд чакання Нараджэння Збаўцы. Хочацца як мага лепш падрыхтаваць сябе да прыходу Пана, запрасіць Яго ў сваё жыццё, каб мець сілу годна спраўляцца з праявамі чалавечай слабасці, часцей заглядваць у сваю душу, нешта ў ёй рамантаваць, выпраўляць у лепшы бок. Урокі раратніх святых Імшаў і ёсць для нас адзін з мноства асаблівых спосабаў духоўна аднавіцца і ўзбагаціцца. Шкада толькі, што жыццевыя дробязі не заўсёды дахваляюць выкарыстаць кожныя тры дні. Але ўжо пасля аднаго-двух разоў адчуваеш сябе далучаным да тых, хто годна хоча сустрэць прыход Збаўцы.
Паважаныя святары, ксёндз Ян і ксёндз Віталій, паважаная сястра Ірэна. Дзякуй за супольную малітву! Дзякуй, што дапамагаеце выхоўваць нашых дзяцей, унукаў у веры і любові да Бога. Вучыце быць адказннымі за свае ўчынкі! Ад усяго сэрца жадаем вам моцнага здароўя. Божых ласкаў і апекі Маці Божай на кожны дзень жыцця, каб на ніве Пана, на якой вы працуеце, ніколі не сустракаліся камяні, каб збіралі вы на ёй толькі каласы ўдзячнасці, шчырай людской падзякі і павагі. Падчас свята Божага Нараджэння жадаем, каб кожны дзень вашага жыцця быў светлым, як само свята Святла!
На гэтым можна было б і развітацца з вамі, паважаныя чытачы, але ў памяці ўсплываюць і ўпарта просяцца быць узгаданымі тут радкі верша А. Грачанікава. Дазвольце падзяліцца.
Не трэбы жыць як набяжыць,
Так жыць на свеце трэба,
Каб да апошніх дзён любіць
Людзей, зямлю і неба.
Не падаць у сляпы адчай,
Як затрашчаць падпоркі,
Знаць, што жыццёвы каравай
Бывае часам горкі.
Якім ні будзеш малайцом, -
Старайся не забыцца,
Што лепей плакаць з малайцом,
Чым з дурнем весяліцца.
Хто многа вынес на вяку,
Загартаваўшы волю,
Табе на раны ў час пакут
Ён не падсыпляе солі.
Пад знакам шчасця і бяды
Так жыць на свеце трэба,
Нічым каб не зняславіў ты
Людзей, зямлю і неба.
З найлепшымі пажаданнямі, М. Коркінец.
