ivyenews.by

Партызанскія сцежкі ў бары ветэран кожнай ночкаю сніць... Галіна Нічыпаровіч прысвяціла вершы Дню Перамогі

Помнить, чтобы жить

ПАМЯЦЬ ПАРТЫЗАНА
Многа год з той ваеннай пары.
Толькі памяць і сёння баліць.
Партызанскія сцежкі ў бары
Ветэран кожнай ночкаю сніць.

Толькі там ён зусім малады,
Вёў нябачнаю сцежкай атрад.
У балотах па пояс вады:
Не зрабілі ні крока назад.

Семьдзясят сёмай мірнай вясне
Узарвецца ў небе салют.
А салдат - ён ваюе ў сне -
Удыхаючы горыч пакут.

Праз гады, з той ваеннай пары.
Толькі памяць і сёння баліць.
На спатканне прыходзяць сябры
У яго снах… а маглі бы жыць.

УХОДЯТ ВЕТЕРАНЫ…
Уходят ветераны безвозвратно,
Мы провожаем их в последний путь.
А было ведь беседовать приятно,
Чтоб той войны от них услышать суть.

С какою болью их глаза горели,
Когда о павших заходила речь,
Но прятать скорбь они всегда умели,
Чтоб нас от боли, ужаса сберечь.

Уходят ветераны - память вечна.
Осталось мало видевших войну.
Но наша благодарность бесконечна
За День Победы, мирную весну.

Г. Ничипорович.

Читайте ещё:



Оставить комментарий